Οστεοαρθρίτιδα- μια πολύ κοινή ασθένεια των αρθρώσεων, η οποία προσβάλλει περίπου το 80% του ρωσικού πληθυσμού ηλικίας 50-60 ετών. Σε πολλές περιπτώσεις, τα πρώτα συμπτώματα της οστεοαρθρίτιδας έχουν σημειωθεί πολύ νωρίτερα: ήδη σε άτομα ηλικίας 30-40 ετών. Όπως γνωρίζετε, η άρθρωση σχηματίζεται από τις αρθρικές επιφάνειες των οστών που καλύπτονται με χόνδρο ιστό. Στην οστεοαρθρίτιδα, ο αρθρικός χόνδρος επηρεάζεται κυρίως. Με διάφορες κινήσεις, ο χόνδρος δρα ως αμορτισέρ, μειώνοντας την πίεση στις αρθρωτές επιφάνειες των οστών και εξασφαλίζοντας την εύκολη ολίσθηση μεταξύ τους. Ο χόνδρος αποτελείται από ίνες συνδετικού ιστού που βρίσκονται χαλαρά στη μήτρα. Η μήτρα είναι μια ζελατινώδης ουσία που σχηματίζεται από ειδικές ενώσεις - γλυκοζαμινογλυκάνες. Λόγω της μήτρας, ο χόνδρος τρέφεται και αποκαθίστανται οι κατεστραμμένες ίνες. Αυτή η δομή κάνει τον χόνδρο να μοιάζει με σφουγγάρι - σε ήρεμη κατάσταση, απορροφά ρευστό και όταν φορτώνεται το συμπιέζει στην αρθρική κοιλότητα, παρέχοντας, όπως ήταν, "λίπανση" της άρθρωσης. Κατά τη διάρκεια της ζωής, ο χόνδρος αντιδρά με ευελιξία στο στερεότυπο, χιλιάδες φορές επαναλαμβανόμενο φορτίο που συμβαίνει κατά τη διάρκεια ορισμένων τύπων εργασίας, τρεξίματος, άλματος κ. λπ. Αυτό το σταθερό φορτίο οδηγεί σε γήρανση και καταστροφή ορισμένων από τις ίνες, οι οποίες σε μια υγιή άρθρωση αναπληρώνονται από τη σύνθεση της ίδιας ποσότητας νέων ινών. Η οστεοαρθρίτιδα αναπτύσσεται όταν διαταράσσεται η ισορροπία μεταξύ του σχηματισμού νέου δομικού υλικού για την αποκατάσταση ιστού χόνδρου και καταστροφής. Ο χόνδρος γίνεται πιο ξηρός, πιο εύθραυστος και σε απάντηση στο στρες, οι ίνες του χωρίζονται εύκολα. Καθώς εξελίσσεται η αρθροπάθεια, το στρώμα του χόνδρου που καλύπτει τις αρθρικές επιφάνειες γίνεται λεπτότερο και λεπτότερο μέχρι την πλήρη καταστροφή. Μαζί με τον χόνδρο, ο οστικός ιστός από κάτω αλλάζει επίσης. Οι οστικές αναπτύξεις σχηματίζονται κατά μήκος των άκρων της άρθρωσης, σαν να αντισταθμίζουν την απώλεια χόνδρου αυξάνοντας τις αρθρικές επιφάνειες. Αυτή είναι η αιτία των αρθρώσεων στις αρθρώσεις. Αυτή η πάθηση αναφέρεται συνήθως ως "εναπόθεση άλατος", η οποία είναι απλώς το μη ιατρικό όνομα για την οστεοαρθρίτιδα.
Αιτίες αρθρώσεων της άρθρωσης του ισχίου
Φαίνεται ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος που να οδηγεί στην ανάπτυξη αυτής της ασθένειας. Ένας αριθμός παραγόντων είναι σημαντικοί, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εξασθένιση του χόνδρου, των οποίων οι επιβλαβείς επιπτώσεις συνοψίζονται καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής και τελικά οδηγούν στην ανάπτυξη αρθρώσεων. Η εκδήλωση της νόσου σε αυτήν την κατάσταση μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένας δυσμενής συνδυασμός περιστάσεων και αυτές οι περιστάσεις είναι διαφορετικές για κάθε άτομο. Ωστόσο, μπορούν να εντοπιστούν διάφοροι παράγοντες, η παρουσία των οποίων αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης αρθρώσεων.
1. Τραυματισμοί
Η ανάπτυξη αρθρώσεων μπορεί να προαχθεί από σοβαρούς τραυματισμούς ενός σταδίου, που συνοδεύονται από μώλωπες, κάταγμα, εξάρθρωση, βλάβη στον σύνδεσμο της άρθρωσης ή επαναλαμβανόμενη μικροτραυματισμό της άρθρωσης. Η μικροτραυματισμός είναι ο λόγος για την ανάπτυξη αρθρώσεων σε εκπροσώπους ορισμένων επαγγελμάτων. Ένα παράδειγμα είναι η ανάπτυξη αρθρώσεων της άρθρωσης του γόνατος σε ανθρακωρύχους, ποδοσφαιριστές. αρθρώσεις των αρθρώσεων του αγκώνα και των ώμων σε άτομα που εργάζονται με κομπρεσέρ. αρθρώσεις μικρών αρθρώσεων των χεριών σε γραμματείς-δακτυλογράφους, υφαντές ·αρθρώσεις των αστραγάλων στις μπαλαρίνεςαρθρώσεις των αρθρώσεων των χεριών σε μπόξερ κ. λπ.
2. Ταυτόχρονες ασθένειες
Τυχόν μεταβολικές διαταραχές, ενδοκρινικές διαταραχές συμβάλλουν στην ανάπτυξη αρθρώσεων. Η οστεοαρθρίτιδα αναπτύσσεται συχνά σε παχύσαρκα άτομα, σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη, σε άτομα με ασθένειες του θυρεοειδούς, σε γυναίκες κατά τη διάρκεια της εμμηνόπαυσης. Διάφορες κυκλοφορικές διαταραχές στα άκρα, όπως κιρσούς, αθηροσκλήρωση, μπορούν επίσης να προκαλέσουν την ανάπτυξη αρθρώσεων.
3. Γενετική προδιάθεση
Έχει αποδειχθεί ότι η προδιάθεση για την οζώδη μορφή αρθρώσεως με βλάβη σε πολλές αρθρώσεις κληρονομείται. Οι γυναίκες των οποίων η μητέρα υπέφεραν από αυτή τη μορφή αρθρώσεων έχουν αυξημένο κίνδυνο να αρρωστήσουν.
4. Συγγενή χαρακτηριστικά
Επί του παρόντος, δίνεται μεγάλη προσοχή στο σύνδρομο δυσπλασίας του συνδετικού ιστού. Αυτή είναι μια συγγενής αδυναμία του συνδετικού ιστού, που εκδηλώνεται από την υπερκινητικότητα των αρθρώσεων, την πρώιμη ανάπτυξη της οστεοχόνδρωσης, τα επίπεδα πόδια. Εάν δεν ακολουθηθεί ένα συγκεκριμένο κινητικό καθεστώς, αυτή η κατάσταση μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη αρθρώσεων σε νεαρή ηλικία. Μια άλλη αρκετά συνηθισμένη συγγενής ανωμαλία είναι μια πλήρης ή ατελής εξάρθρωση της άρθρωσης του ισχίου (αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο προληπτικές εξετάσεις νεογνών πραγματοποιούνται αμέσως μετά τη γέννηση), η οποία, εάν δεν ρυθμιστεί σωστά ή δεν έχει αντιμετωπιστεί σωστά, οδηγεί με την ηλικία σε μια σοβαρή μορφή δυσπλαστική οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του ισχίου.
5. Γήρανση
Με την ηλικία, ο χόνδρος γίνεται λιγότερο ελαστικός και χάνει την αντοχή του στο στρες. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι άνθρωποι αναπτύσσουν αρθροπάθεια σε μεγάλη ηλικία. Ωστόσο, με την παρουσία άλλων παραγόντων προδιάθεσης, ο κίνδυνος να αρρωστήσετε αυξάνεται με την ηλικία.
Συμπτώματα αρθρώσεων της άρθρωσης του ισχίου
Το πρώτο σύμπτωμα που σας αναγκάζει να δείτε έναν γιατρό είναι πόνος στις αρθρώσεις. Η ένταση του πόνου μπορεί να είναι διαφορετική - από έντονη, περιορίζοντας την κινητικότητα της άρθρωσης, σε μέτρια, που προκύπτει μόνο με ορισμένες κινήσεις. Ο σοβαρός πόνος προκαλείται συνήθως από αντιδραστική φλεγμονή της άρθρωσης ή από φλεγμονή των ιστών που περιβάλλουν την άρθρωση. Η φλεγμονή στην άρθρωση συμβαίνει λόγω του γεγονότος ότι τεμάχια κατεστραμμένου χόνδρου εισέρχονται στην αρθρική κοιλότητα και ερεθίζουν την αρθρική μεμβράνη της άρθρωσης. Ο πόνος με φλεγμονή είναι αρκετά έντονος και εντείνεται με οποιαδήποτε κίνηση στην άρθρωση και εμφανίζεται επίσης σε κατάσταση ηρεμίας το δεύτερο μισό της νύχτας. Με φλεγμονή των ιστών που περιβάλλουν την άρθρωση (τένοντες, θύλακες), ο πόνος εντείνεται κατά την εκτέλεση ορισμένων κινήσεων, υπάρχουν οδυνηρά σημεία στην περιοχή των αρθρώσεων, οι πόνοι "εκκίνησης" είναι χαρακτηριστικοί (μετά από μια περίοδο ανάπαυσης είναι δύσκολο να ξεκινήσετε κίνηση). Με τη σωστή θεραπεία, μπορεί να σταματήσει η φλεγμονή των αρθρώσεων ή των γύρω ιστών, η οποία συνοδεύεται από υποχώρηση του συνδρόμου πόνου, εξαφάνιση των νυχτερινών πόνων και βελτίωση της κινητικότητας των αρθρώσεων. Ελλείψει φλεγμονής, στα αρχικά στάδια της αρθρώσεως, το σύνδρομο πόνου είναι ασήμαντο. Ο πόνος εμφανίζεται μόνο με έντονα φορτία στην άρθρωση, όπως παρατεταμένη στερέωση της άρθρωσης σε μία θέση, μακρύ περπάτημα ή τρέξιμο, με βαριές σακούλες. Αυτοί οι πόνοι εξαφανίζονται μετά από σύντομο ξεκούραση με χαλάρωση των αρθρώσεων. Σε προχωρημένα στάδια αρθροπάθειας, το σύνδρομο πόνου είναι σχεδόν σταθερό.
Διαγνωστικά
Ο γιατρός μπορεί να υποψιάζεται οστεοαρθρίτιδα βάσει παραπόνων, ιατρικού ιστορικού, εξέτασης του ασθενούς. Πρέπει να ληφθούν ακτινογραφίες των αρθρώσεων για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση. Οι εικόνες δείχνουν αλλαγές που χαρακτηρίζουν την αρθροπάθεια: στα αρχικά στάδια, τονίζεται το περίγραμμα των οστών που σχηματίζουν την άρθρωση, στη συνέχεια ο χώρος των αρθρώσεων στενεύει, οι οστικές αναπτύξεις σχηματίζονται κατά μήκος των άκρων της άρθρωσης. Ανάλογα με τη σοβαρότητα των αλλαγών στις ακτινογραφίες, διακρίνονται 4 στάδια αρθρώσεων - από το πρώτο, με ελάχιστες αλλαγές, έως το τέταρτο, όταν η δομή της άρθρωσης είναι σχεδόν εντελώς διαταραγμένη.
Θεραπεία παραμορφωμένης αρθροπάθειας
Συντηρητικές μέθοδοι
Η χρήση χονδροπροστατευτών
Οι χονδροπροστατευτές είναι φάρμακα που βελτιώνουν τη δομή του χόνδρου. Η λήψη αυτών των φαρμάκων πιθανώς βοηθά στην επιβράδυνση της εξέλιξης της αρθρώσεως, στην ενίσχυση του ιστού του χόνδρου.
Χονδροπροστατευτές για ενδοαρθρικές ενέσεις ("λιπαντικά").
Μια υγιής άρθρωση περιέχει μια ουσία - υαλουρονικό οξύ, το οποίο παρέχει δύναμη και θρέψη στον χόνδρο. Ωστόσο, η παραγωγή αυτής της ουσίας μειώνεται με την ηλικία. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για την ανάπτυξη αρθρώσεων, καθώς ο χόνδρος δεν λαμβάνει αρκετή διατροφή και δομικό υλικό, γίνεται αδύναμο και ασταθές στο άγχος.
Είναι δυνατόν να αντισταθμιστεί η έλλειψη υαλουρονικού οξέος με την εισαγωγή αυτής της ουσίας με τη μορφή παρασκευάσματος. Τέτοια φάρμακα είναι χονδροπροστατευτικά για ενδοαρθρικές ενέσεις. Η υψηλή συγκέντρωση υαλουρονικού οξέος παρέχει θρέψη και ενίσχυση του χόνδρου, και η δομή της γέλης του φαρμάκου λειτουργεί στην άρθρωση ως απορροφητής κραδασμών, παρέχοντας «ανάπαυση» στον υπερφορτωμένο εξασθενημένο χόνδρο.
Ενδοαρθρική χορήγηση φαρμάκων
Συνιστάται από έναν γιατρό για ταχύτερη και αποτελεσματικότερη απομάκρυνση της φλεγμονής στην άρθρωση. Πολλοί ασθενείς παρουσιάζουν σημαντική βελτίωση μετά την πρώτη ενδοαρθρική ένεση και απαιτούν περαιτέρω αυτήν τη διαδικασία, ακόμη και με λίγη ταλαιπωρία. Θα πρέπει να επαναληφθεί ότι αυτή η διαδικασία δεν θεραπεύει την αρθροπάθεια, αλλά επιτρέπει να σταματήσει η φλεγμονή και με συχνή παράλογη συνταγή, είναι επιβλαβής για την άρθρωση.
Λήψη μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων
Η φαρμακευτική αγωγή για αρθροπάθεια συνταγογραφείται κατά την περίοδο επιδείνωσης της νόσου και στοχεύει στην ανακούφιση της φλεγμονής στην άρθρωση ή στους ιστούς που περιβάλλουν την άρθρωση. Για το σκοπό αυτό, συνταγογραφούνται μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Θα πρέπει να θυμόμαστε για την πιθανότητα αρνητικής επίδρασης αυτών των φαρμάκων στη γαστρεντερική οδό, επομένως πρέπει να λαμβάνονται μετά τα γεύματα. Η πορεία της θεραπείας είναι 10-15 ημέρες. Συνιστάται ο συνδυασμός της πρόσληψης αντιφλεγμονωδών φαρμάκων από το στόμα και της τοπικής χρήσης τους με τη μορφή αλοιφών και πηκτωμάτων. Η αλοιφή εφαρμόζεται σε καθαρό δέρμα πάνω από την άρθρωση 2-3 φορές την ημέρα.
Φυσιοθεραπεία
Η άσκηση παίζει σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της κινητικότητας των αρθρώσεων και στην ενίσχυση των μυών γύρω από τις αρθρώσεις. Οι μύες υποστηρίζουν την άρθρωση και βοηθούν στην ανακούφιση του στρες στην άρθρωση. Η μυϊκή αδυναμία είναι ένα τυπικό σημάδι της οστεοαρθρίτιδας, αλλά η έλλειψη άσκησης μπορεί να αυξήσει την αδυναμία. Η ενίσχυση των μυών γύρω από τις αρθρώσεις θα μειώσει το άγχος στην άρθρωση και θα μειώσει τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων.
Η δυσφορία των αρθρώσεων αυξάνεται συχνά αμέσως μετά την άσκηση. Αυτό είναι φυσιολογικό, υπό την προϋπόθεση ότι η ταλαιπωρία δεν διαρκεί περισσότερο από 30 λεπτά μετά την άσκηση. Εάν το αίσθημα δυσφορίας αυξάνεται και διαρκεί περισσότερο από 30 λεπτά ή εάν έχετε οξύ πόνο στις αρθρώσεις κατά τη διάρκεια ή μετά την άσκηση, τότε αυτό σημαίνει ότι υπερφορτώνετε τις αρθρώσεις σας ή εκτελείτε την άσκηση εσφαλμένα και χρειάζεστε τη συμβουλή ενός γιατρού σχετικά με τη διόρθωση ασκήσεις φυσικοθεραπείας.
Το κολύμπι ή η άσκηση στο νερό μπορεί να είναι πολύ ευεργετική, καθώς η ικανότητα του νερού να σπρώχνει το σώμα μειώνει το άγχος στις αρθρώσεις και μπορεί έτσι να κάνει την άσκηση πιο άνετη.
Η φυσιοθεραπεία βοηθά επίσης στη βελτίωση της διατροφής των χόνδρωνΕμφανίζονται μαλακές μέθοδοι έκθεσης, όπως μαγνητοθεραπεία, θεραπεία με λέιζερ, ηλεκτροφόρηση. Ελλείψει αντενδείξεων, τα μαθήματα φυσικοθεραπείας επαναλαμβάνονται 2 φορές το χρόνο.
Θεραπεία σπα - επιτρέπει σύνθετη αποκατάσταση, συμπεριλαμβανομένων των θετικών αποτελεσμάτων της θεραπευτικής λάσπης, λουτρών, σάουνων, φυσιοθεραπείας, μασάζ, θεραπείας άσκησης. Ένας σημαντικός ρόλος διαδραματίζεται από την αλλαγή του τοπίου, την απομάκρυνση των αγχωτικών επιρροών, από τον καθαρό αέρα. Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι η θεραπεία σπα δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί τη στιγμή της επιδείνωσης της νόσου.
Χειρουργική επέμβαση
Στα μεταγενέστερα στάδια της οστεοαρθρίτιδας, όταν το αποτέλεσμα της συντηρητικής θεραπείας είναι ανεπαρκές και ο πόνος επιμένει, ενδείκνυται σοβαρή δυσλειτουργία της άρθρωσης του ισχίου για χειρουργική θεραπεία. Η αρθροπλαστική του ισχίου (αντικατάσταση μιας κατεστραμμένης άρθρωσης με μια τεχνητή) είναι σήμερα το χρυσό πρότυπο για τη θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας των αρθρώσεων του ισχίου.